Kryteria diagnostyczne

Aby postawić diagnozę SM lekarz musi przede wszystkim przeprowadzić z Tobą wywiad i zebrać dokładną historię medyczną a także przeprowadzić pogłębione badanie neurologiczne. Zaleca się również przeprowadzenie dodatkowych badań, z których najważniejszym i obecnie stosowanym rutynowo jest rezonans magnetyczny (MR) ośrodkowego układu nerwowego (OUN), tj. mózgu i rdzenia kręgowego. Do badań dodatkowych, ale wykonywanych tylko w niektórych przypadkach, należą także badanie płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) i wzrokowe potencjały wywołane (PW).

Powyższe badania pozwolą lekarzowi ocenić czy Twoje objawy spełniają kryteria diagnostyczne stwardnienia rozsianego, jak również pomogą wykluczyć inne możliwe przyczyny objawów, których doświadczasz.

Obecnie obowiązującymi kryteriami są Kryteria McDonalda, które stanowią wytyczne do rozpoznania SM. Obecnie obowiązujące kryteria zostały uaktualnione w 2010 roku.

Stawiając diagnozę klinicznie pewnego rzutowo-remisyjnego SM, która nie wymaga przeprowadzenia dalszych badań, lekarz powinien:

• wykazać rozsianie 2 zmian w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN – w mózgu oraz rdzeniu kręgowym) w czasie – oznacza to, że neurolog powinien stwierdzić wystąpienie u Ciebie 2 rzutów ORAZ;
• wykazać rozsianie zmian w OUN w przestrzeni – oznacza to, że neurolog powinien stwierdzić wystąpienie u Ciebie zmian demielinizacyjnych w przynajmniej 2 miejscach OUN (w obszarach OUN typowych dla SM tj. okołokormowo, podkorowo, podnamiotowo, w rdzeniu kręgowym) ORAZ;
• przeprowadzić diagnozę różnicową - oznacza to, że neurolog powinien wykluczyć inne, możliwe przyczyny Twoich objawów.

Aby postawić diagnozę pierwotnie postępującego SM należy:

• stwierdzić progresje choroby w ciągu roku (ciągłe pogorszenie się stanu bez okresów reemisji) ORAZ wykazać 2 z poniższych:
  • Zmianę w mózgu, którą uznawana jest za typową dla SM;
  • Dwie lub więcej zmian o podobnych charakterze w rdzeniu kręgowym;
  • Wystąpienie prążków oligoklonalnych albo podniesionego indeksu IgG świadczące o zapaleniu toczącym się OUN

Podsumowując: w stawianiu rozpoznania stwardnienia rozsianego najważniejsze są obraz kliniczny choroby, wyniki badania MR oraz wykluczenie innych schorzeń.